Inside the doors are sealed to love, inside she’ll never hurt me .. Fuck you , firstars. What have i done to deserve this. Wat heb ik toch gedaan, dat die krengen me blijven achtervolgen ? De waarheid verschrijven

 Inside the doors are sealed to love, inside she'll never hurt me 

STERREN ZICHTBAAR TERWIJL DEZE VANAF "ONZE" MAAN NIET ZICHTBAAR ZIJN

Op 20 juli 1969 zette Neil Armstrong de eerste stappen op de maan, precies 50 jaar geleden. Hij klom de trap af, zette een voet op de poederige maanbodem en zei: 'Een kleine stap voor de mens, een grote stap voor de mensheid'. De Apollo 11 missie geldt nog steeds als een van de meest iconische prestaties van menselijk vernuft. Een mijlpaal waarop op allerlei manieren wordt teruggekeken. Of M.C. Escher de landing op de maan zelf heeft gezien, is niet bekend. Het is wel heel waarschijnlijk. Astronomie boeide hem al zijn hele leven en hij kon uren naar de nachtelijke hemel turen, op zoek naar sterren en planeten.

In zijn grafisch werk heeft Escher de maan een aantal keren vastgelegd. De kleurenhoutsnede 'Zon en maan' (1948) is de meest duidelijke, vanwege de titel natuurlijk. In 'Modderplas' is de maan gespiegeld te zien. In de vierde uit zijn serie houtsnedes over de schepping laat hij de maan naast de zon zien met het ruwe aardoppervlak, bezaaid met beginnende bergketens, als duistere voorgrond. Het doet denken aan de beroemde foto die is gemaakt tijdens de Apollo 11 missie, maar dan omgekeerd: het maanoppervlak vormt hier de voorgrond en de aarde is de planeet in de diepte. En in 'Andere wereld' (1947) is een met kraters gevuld maanoppervlak zichtbaar, door de ramen van het bakstenen gebouwtje dat met wat fantasie ook als een maanlander gezien kan worden.
Het nachtelijk maanlicht komt ook in zijn prenten terug. Het is verleidelijk om in vrijwel al zijn houtsnedes en houtgravures (waarin meer contrast tussen licht en donker zit dan in een litho) de aanwezigheid van maanlicht te zien. Het zwart-witcontrast doet al gauw denken aan maanlicht versus een donkere nacht. Zo heeft Escher het in de meeste gevallen echter niet bedoeld. Het licht van de maan is duidelijk wel aanwezig in de serie houtsnedes die hij maakte over Rome in 1934. Ook zijn tweede versie van San Gimignano, waarin de torens van het Toscaanse stadje als lichtpilaren oprijzen in de donkere nacht, is zo bedoeld.
Bekijk alle genoemde voorbeelden met manen op https://buff.ly/2LrVhY4

On July 20, 1969, Neil Armstrong took the first steps on the moon, exactly 50 years ago. He descended the stairs, set his foot on the powdery moon floor and said, "That’s one small step for man, one giant leap for mankind." The Apollo 11 mission still counts as one of the most iconic achievements of human ingenuity. A milestone that is remembered in all sorts of ways.
Whether M.C. Escher has seen the landing on the moon himself, is unknown. It is very likely. Astronomy had fascinated him all his life and he could gaze for hours into the night sky in search of stars and planets.
Escher has depicted the moon a number of times in his graphic work. The color woodcut 'Sun and Moon' is the most obvious one, looking at the title. The moon can be seen mirrored in 'Puddle'. In the fourth of his series of woodcuts about the creation, he shows the moon beside the sun with the rough surface of the earth, strewn with incipient mountain ranges, as a dark foreground. It is reminiscent of the famous photo that was taken during the Apollo 11 mission, but vice versa: the surface of the moon is the foreground here and the earth is the planet in the depth. And in 'Other World' a lunar surface filled with craters is visible through the windows of the brick building that with some imagination can also be seen as a lunar lander. The nightly moonlight is also reflected in his prints. It is tempting to see the presence of moonlight in almost all of his woodcuts and wood engravings (in which there is more contrast between light and dark than in a lithograph). The black-and-white contrast immediately evokes the light of the moon versus the dark of the night. However, this is not what Escher intended in most cases. The light of the moon is clearly present though in the series of woodcuts he made about Rome in 1934. His second version of San Gimignano, in which the towers of the Tuscan town rise up as pillars of light in the dark night, is also intended as a night view.

You can see all examples of moons mentioned on https://buff.ly/2xS6vfR

M.C. Escher, De vierde scheppingsdag, houtsnede, februari 1926
M.C. Escher, The fourth day of the creation, woodcut, February 1926

De duizelingwekkende prent Andere Wereld hoort bij de topstukken van M.C. Escher. En dat is niet voor niets. Hij maakte deze combi van houtsnede en houtgravure in januari 1947. Het is alsof je door de ramen van een zwevend bakstenen kamertje naar een met kraters gevuld maanlandschap kijkt. Dat is op zichzelf al bijzonder genoeg, maar wat dit werk echt indrukwekkend maakt is dat Escher drie blikken (nadir, horizon en zenith) op die maan in één beeld verenigt. Die blikken versterkt hij nog eens met de vrij hangende hoorn en de vogel Simurgh (een oud Perzisch fabeldier) in de vensters. In een voortdurend gevecht probeert elk perspectief de aandacht van je hersenen te grijpen. Elk strijdend om voorrang, zonder een winnaar. Het is een prachtig staaltje van Eschers vermogen om te spelen met perspectief en met de verwachtingen van zijn publiek.

Lees meer op https://buff.ly/2CNQxUD

The dazzling print Other World belongs to Eschers masterpieces. Rightly so. He created this combination of woodcut and wood engraving in January 1947. It's like looking trough the windows of a brick room upon a crater-filled lunar surface. This is remarkable in itself, but what makes this print really impressive is that Escher combines three views (nadir, horizon and zenith) on this moon in one image. He enforces these views with a suspended horn and the bird Simurgh (a mythical creature from ancient Persia) in the windows. In a continous struggle each perspective tries to grab the attention of your brain. Battling for priority, never resulting in a winner. It's a beautiful example of Escher's power to play with perspective and with the expectations of his public.

Read more at https://buff.ly/2COkO5P

Alle reacties:

214

8

296

Vind ik leuk

Opmerking plaatsen

Meest relevant



Lady Strepy en verschrijver 

S : wat is sex toch belangrijk voor vrouwen ..... en dat het, sex dus, voor mannnen mogelijk nog belangrijker is .. v hoe kom je daarbij ? S nou, er is een theorie dat mannen slechts een kwartier na het orgasme helder kunnen denken. v Ja, de japanners hebben daar zelfs een woord voor, Kenjitaumo en dat betekent "wijsheidtijd", vanaf augustus 2020 tot november 2022 had ik 4 orgasmes door die verwaande verrotte doodse kippekutkrengen en vooral lelijkste rotkoppen barbie van de griend en martha neeter braaksma, ik had wel twee schitterende vliegdromen met Jacintha Swieb, protestantse docente en verpleegster, ze is nu 32 jaar en beeldschoon, sinds november 2022 heb ik ongeveer 2 orgasmes per week maar geen vliegdromen meer en die kunnen staan voor vrijheid, verliefdheid, vrijen en jezelf superieur achten aan anderen, ik ken vliegen, jullie niet .. dankzij wiet, psy truffels of verse psy paddestoelen heb ik nu een ongeveer 3 tot 6 uur durend orgasme per dag en dan ook nog het mooiste aanraak orgasme van Joyce van Ling (en Hiko Chen en Kitty Arambulo) een 90 secondes gloeiend orgasme gehad en 10 minuten later 10 minuten lach buien (over dit blog en die gekke poesies onder andere) en dat is een andere vorm van orgasme 

KENNIE SCHELIE 

KENNIE SCHELIE 

KENNIE SCHELIE 

American Museum of Natural History Astronomer Jackie Faherty used the Webb telescope to observe 12 cold brown dwarfs, including W1935 and W2220. According to the study presented at the 243rd meeting of the American Astronomical Society, these worlds appeared to be "near clones of each other," with one exception. Webb found methane emissions from W1935 in infrared wavelength.

However, this methane was glowing instead of being absorbed. This was a surprise to astronomers.

"We expected to see methane because methane is all over these brown dwarfs. But instead of absorbing light, we saw just the opposite: The methane was glowing. My first thought was, ‘What the heck? Why is methane emission coming out of this object?’" Faherty said.

Brown dwarfs are a different classification of celestial body. According to NASA, sometimes known as "failed stars," brown dwarfs are not planets or stars. These worlds are larger than Jupiter, not as big as a star and form like stars, but they do not radiate starlight or have a host star.

Astronomers in the study used modeling to find a temperature inversion, with the atmosphere getting warmer at higher altitudes.

WEBB TELESCOPE SPOTS NEW WEATHER FEATURE ON JUPITER MOVING TWICE AS FAST AS CATEGORY 5 HURRICANE

Study co-author Ben Burningham of the University of Hertfordshire said this was "really puzzling" because brown dwarfs do not have a star, and there is no apparent heat source of upper atmosphere energy that could cause aurorae.

The graphic from NASA below shows the methane emission from W1935 compared to atmospheric methane seen on W2220.

"We have seen this kind of phenomenon in planets with a nearby star that can heat the stratosphere, but seeing it in an object with no obvious external heat source is wild," Burningham said.

7 THINGS TO KNOW ABOUT THE NORTHERN LIGHTS

On Earth, aurora borealis, or the Northern Lights, are created when particles from the Sun crash into Earth’s magnetic field, working down through the atmosphere and colliding with different molecules to create the dancing lights.

Other planets within our solar system have aurora lights, like Jupiter and Saturn. Jupiter’s auroras at both poles are created through a similar process on a much larger scale than Earth's. However, both Jupiter and Saturn have moons that contribute to auroral processes in addition to solar wind.

JAMES WEBB SPACE TELESCOPE CAPTURES JUPITER'S SWIRLING WEATHER, COLORFUL AURORAS AND RINGS

The isolated brown dwarf W1935 does not influence stellar wind to help fuel the aurora process.

Astronomers with the study believe that, like Jupiter and Saturn, the brown dwarf has internal processes or external interactions from active moons that may account for the emissions.

According to NASA, W1935 is not the first time an aurora has been suspected on a brown dwarf, but it is the first auroral candidate outside our solar system with a signature of methane and the coldest.

Original article source: NASA's Webb telescope finds glowing surprise on brown dwarf

In the future, rocketing in making precision landings on the moon's craggy, rocky and crater-pocked face won't be as hard.

At least that's the goal of NASA's Lunar Retroreflector Array (LRA) program, an initiative that is interfacing with U.S. and foreign lunar lander initiatives. LRA consists of a dome-shaped device, topped by small glass prism retroreflectors. That contrivance is then mounted to a moon lander and delivered to the lunar surface.

The LRA can bounce laser light from other orbiting and incoming spacecraft, functioning as a permanent location marker on the moon for decades to come.

But dotting the lunar landscape with these devices has been a tough row to hoe.

Related: The age of the private moon mission has begun

High-stakes, hit-or-miss missions

The privately-built Astrobotic lander, dubbed Peregrine, is one of NASA's Commercial Lunar Payload Services (CLPS) partnerships, enabling commercial companies to fly space agency scientific instruments to the moon.

Onboard the now trouble-plagued Astrobotic lunar lander was a NASA LRA. That lander suffered problems shortly after launch, curtailing any hope of getting its legs firmly down on the moon.

But there's hope for the upcoming attempted landing of Japan's Smart Lander for Investigating Moon (SLIM), another on course for a Jan. 20 touchdown. It too carries a NASA-supplied LRA.

DOET AAN M.C. ESCHER DENKEN ALS JE DE FOTO'S IN HET ARTIKEL ZIET EN LEEST, DIE HOUTSNEDE VAN DE MAAN MET DIE RARE VOGEL, WAAROP WEL STERREN ZICHTBAAR ZIJN, DUS M.C. ESCHER WIST NIET DAT ER VANAF DE MAAN NERGENS STERREN ZICHTBAAR ZIJN --> het moet bijna zo zijn dat het zonlicht te fel is voor zichtbare sterren, maar waarom heeft nasa en of esa die verklaring dan nooit gegeven en zijn vanaf de schaduwkant van de aarde wel sterren zichtbaar ? Hier klopt iets, teveel, niet. 

two hands hold a small disc/orb made of metal, with holes cutout on the top.

LRAs are to be carried by several up-and-coming CLPS-supported moon missions, such as the Intuitive Machines Nova-C lander. Then there is the Astrobotic Griffin lander, which also will be carrying an LRA – a very high-stakes undertaking as it carries NASA's Volatiles Investigating Polar Exploration Rover, or VIPER.

But don't forget the already-on-location LRA that was toted to the moon by India's successful Chandrayaan-3 lunar lander in August of last year.

BIJ HET NIEUWS VALT ME STEEDS MEER OP DAT HET VAAK, AFHANKELIJK VAN DE JOURNALIST, een GEBREKKIGE INTERPRETATIE MET WEINIG KENNIS VAN ZAKEN IS, HIERONDER ZOGENAAMDE OPLUCHTING DAT APOPHIS "ONS" NIET ZAL RAKEN, TERWIJL HET NU AL VEEL GEVAARLIJKER IS, VANAF 2036 KAN PLANEET AARDE ALS WE DOORGAAN ZOALS NU STERVEN DOOR 8 GRADEN OPWARMING EN BEHOUDENDE MODELLEN VAN NASA ZELF, ESA EN IPPC WAARSCHUWEN DAT DOOR HET VERBRANDEN VAN OLIE, KOLEN, GAS, BOSSEN, HUISVUIL, LIJKEN, GLAS VOOR (WIJN) FLESSEN KOST OOK ENORM VEEL ENERGIE ! EN VERHITTING EN ZO VOORTS, DE WAPEN INDUSTRIE EN DE MILJARDEN KILO'S PLASTIC IN DE OCEANEN DIE AL HET LEVEN EN LUCHT VERSTIKKEN HET 2057 VOORBIJ IS VOOR DE MENSHEID MET MEER DAN 66% ZEKERHEID 

The Asteroid Apophis Will Visit Us in 2029 and NASA Wants Your Ideas for a Mission

Cassidy Ward

Sat, January 13, 2024 at 5:00 PM GMT+1·3 min read

12

In a fictional future roughly a century from now, humanity is struggling to survive on a dying planet and readying for the greatest adventure in the history of our species: our first journey to another star. With any luck, our actual introduction to interstellar travel won’t be quite as stressful as The Ark (streaming now on Peacock), but there’s no telling. The universe is ambivalent about us and our continued existence. By its way of operating, bound only by the laws of physics and what can happen, a deadly flare, gamma ray burst, or killer asteroid has just as much right to inhabit this point in spacetime as we do.

RELATED: NASA Charts Mission to Apophis, the Near-Earth Asteroid Named for the Egyptian God of Chaos

The Asteroid Apophis Will Visit Us in 2029 and NASA Wants Your Ideas for a Mission

For a little while, a few years back, the asteroid Apophis was public enemy number one, topping the list of potentially deadly impactors. Since its discovery, additional observations have confirmed that we’re in no real danger, at least for the foreseeable future. While it won’t impact the planet, Apophis is going to get incredibly close to the Earth in 2029, and NASA wants your ideas for a potential mission.

Do You Have an Idea for an Apophis Asteroid Mission? NASA Wants to Hear It

Already, NASA’s OSIRIS-REx mission has been reoriented and rechristened OSIRIS-APEX, and is right now on a rendezvous path with Apophis. But a close pass with a large impactor like this only happens about once in a thousand years, and scientists are champing at the bit to make the most of it. A group of students at MIT’s School of Engineering are busily putting together a mission proposition which, if accepted, would be launched in 2026 in order to meet up with the asteroid three years later. And they aren’t the only ones who want a bite at the asteroid apple.

To that end, NASA is holding a listening session in order to hear innovative and low-cost ideas for missions to Apophis. The session is aimed at researchers, international space agencies, and members of the commercial space industry, but they’re also inviting “other interested parties” to participate.

The workshop is scheduled for February 7 at NASA’s headquarters in Washington DC. It will begin at 9:00 AM local time with a briefing from NASA officials, followed by one-on-one sessions beginning at 11:00 AM ET. Space is limited and one-on-one sessions will be determined and scheduled by NASA. Each session is limited to three individuals from each organization and will last no longer than 30 minutes.

RELATED: The Asteroid Apophis Isn’t Likely to Hit Earth. But if it Did, What Could we Do ?