..is anybody alive in here, is anybody at all in here, nobody butt me in here, nobody at all in here .. variatie op eT thema .. zijn we er al .. zijn we er nu bijna .. ik wil eruit .. genoeg is genoeg .. wanneer zijn we er einde lijk, zijn we dr nou al, hèhè, nounou, sjongejonge, wat een vrese lijke reis van Wisnie naar Gossie, ja, en dan die dreinende kinderen op de koop toe er ook nog bij ....

Zo fietste ik met Stijn em en Barbara van de griend, geboorte datum 23-10-1964 naar hoek van holland nota bene, zijn we er al ? wanneer, maar wanneer zijn we er nou AL ?  wanneer zijn we er einde lijk ? aldus sprach barbara johanna von de griend, het verongelijkte dreinende kind meisje, althans dat tokte ze .. dat gakte ze .. nee het was alleen maaar tokken, naar Hoek van Holland, Stijn wist niet wat hij hoorde of zag, na dat gegak van Eline, dacht dat hij in de verkeerde lach film terecht was gekomen met dat verwaande verzuurde domme doodse kippe kut bekkie van dr, naar waarheid, en, o ja en toen zette menno barbara ook nog een gele bril op, het gele kieken, kuiken, en toen hield Stijn het niet meer, hij schoot in de lach en menno nog tegen stijn: "niet doen" (se is sielig gestoord verwaand niet goed snik) 

echt gebeurd, 100 % waar, ook volgens Stijn Cornelis Hoogeveen, se hep daar toen sellufs nog zee hondjes gezien, toen was ze wel even stil, het debiele zielige verwaande kuiken  

Astrid Neff vond hoog gevoelsmens Stijn, hoog gevoeliger dan Eline, een mooi mens en daar had hij ook gelijk in.