nee maarrie, die issie noggie gekkie dan ikkie tochie allie dachie by Strepy, buttie i agree, see, the world is in trouble because of this mammon animal farm pigshit
Erg onsmakelijk, ik dacht het al, die aanwezige narcist pieter van de griend die zo continu met angst in de weer was (hijzelf, se dochter barbara, se kattelieke vvd frau, hij was protestants pvda, alles anti, alles kat en hond, dag in, dag uit), waar hij me in 4 uur veel over leerde, ik werd benauwd van die man, en dan dit :
Hij behandelt de vier relatievormen, grondhoudingen of mentaliteiten van waaruit mensen omgaan met zichzelf en met elkaar - ofwel het intra- en interpersoonlijke proces: afhankelijk, onderwerpend, isolerend, conformerend. Dat zijn geen typologieën, maar concepten om jezelf en anderen te begrijpen.
Dat zijn dus de enige 4 vormen hoe mensen met elkaar omgaan ? Nou begrijp ik helemaal waarom barbara van de griend zo'n autistisch codependent narcistisch ontwijkende persoonlijkheids-stoornis gestoord geschift stupide dom verwaand verrot doodziek kippekopkutkreng is.
Relatievormen en zelfkennis (1983). Dat boek leverde goede diensten in verband met voortgezet en geïntensiveerd praktijkwerk, maar juist daardoor traden ook de tekorten aan het licht. In wezen komen die hier op neer, dat ik wel allerlei complicaties had ingevoerd, maar zonder die ook duidelijk op te lossen en te herleiden tot een heldere kern die volledig logisch was doordacht. Daartoe te komen was de moeilijkste fase van het werk, die heeft geleid tot dit boek. Daarvan is de omvang beduidend minder dan het vorige, omdat het ook noodzakelijk bleek te zijn mij los te maken van allerlei invloed van andere auteurs, waarvan ik eerder rekenschap probeerde te geven. Met een uitzondering, waarmee ik terug ben bij de inspirerende idee van Du Boeuff. De term mentaliteit heb ik in eerdere publikaties laten varen ten gunste van allerlei andere: grondvorm, intentionaliteit, houding, structuur, patroon, oriëntatie. Echter is het woord mentaliteit, in de letterlijke betekenis van geestesgesteldheid, het enig juiste. [p. 190-150]"
En inderdaad komt Spinoza het meest voor in zijn Relatievormen en zelfkennis (1983). Daarin betoogt hij, dat werkelijke zelfkennis ontstaat in het inzicht verwerven in de karakteristieke eigen manier, waarop men in de relaties met anderen is betrokken. Mensen zijn bedreigend voor elkaar, maar hebben elkaar ook nodig. Hij behandelt de vier relatievormen, grondhoudingen of mentaliteiten van waaruit mensen omgaan met zichzelf en met elkaar - ofwel het intra- en interpersoonlijke proces: afhankelijk, onderwerpend, isolerend, conformerend. Dat zijn geen typologieën, maar concepten om jezelf en anderen te begrijpen. Hij bespreekt het angstreductiemechanisme en het empirisch fundament van de theorie; angst is voor hem hét grondfenomeen. In een tweede deel worden toepassingen besproken aan de hand van enige literaire werken en vanuit de eigen praktijkervaring van de auteur.
Dat boek heeft een laatste paragraaf, "De actualiteit van Spinoza en de mogelijkheid van het autonome zelf", waarin hij Spinoza ziet "als een toppunt van zelfbewustwording, waarin culturele bepaaldheid in emotioneel opzicht in ieder geval zeer vergaand is overwonnen." En hij schrijft (dit was het citaat dat Bop Hoekstra verspreidde):
"De opvatting, dat het volstrekt abstracte systeem van dat boek [de Ethica] alleen maar kan zijn ontstaan op de basis van zelfkennis en bewustheid van eigen emoties vind ik ook in een notitie van Appuhn bij een Franse uitgave van de Ethica. Appuhn stelt dat het werk dientengevolge ook alleen maar kan worden begrepen als de neerslag van levenservaring. De lezer die er argeloos aan begint en die aanstonds stuit op het substantie- en attribuutbegrip, waarbij hij zich niets concreets kan voorstellen, die verder geheel in beslag wordt genomen door de worsteling met de logische structuur van definities, axioma's, stellingen en bewijzen, zal er nauwelijks toe komen, in dat alles de levenservaring van de schrijver en de immanentie van Spinoza's Godsbegrip te herkennen.
En toch: voor wie de worsteling met de materie niet opgeeft, en dat zijn er in de loop van 300 jaar heel wat geweest, krijgt het werk een geheimzinnige en onuitputtelijke fascinatie, omdat in de hoogbouw van de logische structuur iets anders tot uitdrukking komt: het peilen van de diepste grond van de menselijke ervaring. Terecht is de Ethica wel een begripspoëem genoemd: is niet een gedicht in taal uitgekristalliseerde ervaring? In de terminologie van dit boek: aan Spinoza is de confrontatie tussen logica en ervaring op het gebied van de zelfkennis op uitzonderlijke wijze gelukt en dan blijkt die confrontatie te leiden niet alleen tot zelfkennis in een gebruikelijke en beperkte betekenis van het woord, maar ook tot transformatie van het gekende zelf, zodat dit mede kennis van het menszijn, van het aan alle mensen gemeenschappelijke omvat."
als ik het bovenstaande lees en de autistische ijdele kuttenuitspraakjes en de eerste 2 bladzijdes van "trechters in het bestuursrecht", "kutten in het bestuursrecht" van zijn dochter, barbara van de griend, dan weet, zie en voel ik dat hier twee tegengestelde types aan of van mij schrijven of schijten, wat een verwaande verrotte doodzieke kak in die stinkende schijtkoppen
en precies deze barbie van de grienie (plus 120.000 eur per jaar voor onleesbare ijdele verzuurde verstarde dode woordjes uit dat schijthuichelbekkie) doet een "managers" opleiding, ze kan, weet en doet niks (goeds), een autistische lelijke rotkop die zichzelf en haar kinderen niet kan opvoeden of "managen" (: beheren).
Het enige wat zij kan is roddelen, huichelen, liegen, ze is laf, bang en daardoor vals, enorm ijdel, gestoord, geschift, co dependent narcistisch, zwart-wit, nooit genuanceerd, het is altijd alleen zwart wit voor dit dode kreng, nooit grijs en inderdaad alleen maar afhankelijk, onderworpen, conformerend, isolerend, stomste stinkkut met je door en door rotte schijtkop, hoop dat je zo spoedig mogelijk in je eigen ijdele kippenstront stikt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten