Hee, ik heb met pak hem beet Silk Green Shirt mijn enige echte orgasme gehad de afgelopen 13 jaar zonder dat de pak hem beet dame in kwestie erbij was !!!! Ja, met pak hem beet Astrid, maar die telt niet, daar heb ikkeuh inneuh hetteuh echteuh pak hem beet 400 orgasmes mee gehad. Met pak hem beet Stella heb ik nooit zelf een orgasme beleefd, maar ik heb wel pak hem beet 4 orgasmes van haar gevoeld. Wonderbaarlijk, een wonder baar lijke ervaring ken ik je wel fertelle. . maar ook met pak hem beet Anna van 23 jaar, meest sexy dame goddess aphrodite voor mij nu, heppeuh ikkeuh dusseuh geeneuh orgasmeuh gehaddeuh. Zelfs met pak haar beet Polska supersexy Aga en Wictoria en zelfs Aska heb ik nooit een orgasme van meselluf gehad (van aska de meest elektrische powerrrrr orgasmes ever gevoeld, dat was intens, nog heftiger dan Stella). Dus is pak hem beet Silk Green Shirt van de directie natuur en visserij, afdeling klimaat, bos en landschap of so, waar ook pak dr beet la Brunette en Stella zitten (within top ten as well), feite lijk allerhoogste voor mij nu. Sie hat es geschafft, Silk Green Shirt en ik weet haar naam niet eens ....... ik sou het aan pak dr beet Stella kunne frage maar sy moet overgeefe van me

 

Anna (23 jaar) en Silk Green Shirt (26 jaar, hosh midnight the hanging tree) favoriet, 

https://www.youtube.com/watch?v=KW0dAebI2ts

home featuring Delhia De France par adriatique and marino canal (Konstantin Sibold remix)

Er is een verTIENvoudiging geweest van het aantal auto's, schepen, bootjes, treinen en vliegtuigen als je kijkt naar het jaar 1972-1973 en het jaar 2022-2023. Laat de vervoermiddelen iets zuiniger geworden zijn en iets minder uitstoot hebben, dan kom je op 8,8 maal meer uitstoot aan giftige en klimaatveranderende gassen en fijnstof (diesel is een grote boosdoener). Zo veel CO2 en NOx en de productie van al die schepen en auto's vraagt ook 10 keer zoveel energie via hoogovens en raffinaderijen waar van olie onder andere plastic, diesel en benzine gemaakt wordt, ik zou met de economische "ontwikkeling" (achteruitgang) van china en brazilië (ook nog het regenwoud, met de oceanen met plastic soep, de groenblauwe  longen vernielen voor o.a. hamburgers van mc donalds) ervan uit gaan dat niet alleen de uitstoot 10 maal zo hoog is, maar dat de aarde 10-20 keer zo snel vernield wordt in 2022-2023 vergeleken 1972-1973, reeds bewezen door nasa, esa en ippc die alledrie zeggen dat het vanaf 2050 over is voor de mensheid. 

TIEN keer zoveel. TIEN keer zoveel. Het is toch abnormaal dat een ruim opgezette stad als den haag ziek is van al die toeterende scheurende gekken in hun autootjes, al dat blik op straat !  Ga toch op je fiets, stelletje malloten, ook nog gezond en goed voor je. En dan de tering herrie die sommige auto's en motoren maken en die agressieve gekken die daarin of daarop rijden 😱😱🙀🙀.

Wat is die Ines fotze kotze toch een walge lijk weif, verwaand, hypocriet, religieus in het verkeerde, het katholieke kuttengeleuf vanneuh adolfie hitlerrie, het krielkippie, maar so is sie, inessie kutkotsie kotskuttie, preuts, frigide, asexueel, orgasmes zonder fantasie of gevoel, orgasmes van niks dus. Kleinzielig, kleinburgerlijk, bekrompen, bevooroordeeld, nuffig en tuttig. Een sensuele mond die verworden is tot een lelijke roddelende wauwel- en kakelbek. 

Completely self-obsessed (like 56% of (wo)men).

Kouwe kak,

nennen "wir" das in holland. En dan maar met die verwaande kutkrielkipkop rond lope, zo laf, bang en huichelend, dr man angstig met dr lelijke roddelrotkop inlichte dat er zogenaamd een stalker achter dr aan sit, als er iemand wel minder dan de vieste stinkende lucht voor me is, dan is dat materialistische hebberige lege holle dom gelovige inessie kotze fotze, rrrrrrrot toch op naar duitsland of frankrijk, hoop dat ze je in engeland een welverdiende schop onder die kont van je geefe, kip kakelkut. Met je bekakte huis en dat gruwelijke hekkerige auschwitz voortuintje van je. Je voortuintje met dat immer geschlossene hek lijkt wel een graf, het is een graf. 

Haar man mocht ik wel en haar dochter ook, zij is een flutkut, een ijdele conforme geleuvige nitwit. 

Es gibt zu viele schrecklich dumme Menschen. 

Een kwart van de nederlanders komp uit duitsland, een kwart van de nederlanders komp uit belgië en frankrijk, een kwart van de nederlanders komp uit Europa, een kwart van de nederlanders komp uit de wereld, en dan die stomme (lands)grenzen. 5000 jaar geleden (of iets meer) was neder land, hol land, voor de helft zee en voor de helft moeras en moet je dan dat verrotte verwende dooie mammon varrekeuh beatriks niks o ranja na ss au eens verwaand zien keike (95 % deutsche fotze, 95% duitse kut, know what i mean, say no more, say no more) of die domme dikke holle bolle zoon willy piggy met 4 miljard eur bezit aan vastgoed in hol land, in de aex aandelen, in shell en daarmee de wereld nog meer naar se mallemoer, versneld naar de ratsmodee toe werken, gelijke verdeling, hoooo maar, stinkend smerig uitschot, 

God Verdomme 

Mensen die zeggen "welkom", wat zijn ze stom.

 Lachsalvo's te de haag hoor ik vooralsnog niet, dit is ook serieuze business. Recht is iets kroms dat verbogen is. "Sla erop, baas !" Hiep Hieper tegen Bul Super, de strip tom poes en olivier b. bommel van marten toonder. 

Hitler had de mimiek van -en zijn kopf bewoog zich als- een krielkip, hij had het stemgeluid van een varken. 

Hee, dat is heel vreemd, bing doet moeilijk met poetin als varken af te beelden, hij siet er toch uit als een naargeestig kgb varkentje, controle, wantrouwen en vals zijn als motto en een pest rat, kanker adder, krengkrielhaantje en een smerige verrotte valse doodzieke moordenaar, die in 2022 een oorlog begint van het jaar 1952, ik vind het de smerigste slang (en dat zijn wel mooie dieren, poetin niet) op de aarde nu. Onder een hak pletten. 

For the love of animals, 

DREIGENDE DIEREN

In het verleden heb ik van deze plaats betoogd, dat de dierenwereld een gevaarlijke bedreiging aan het vormen is voor het leven der mensen op deze kleine aarde. Ik wees toen in dit verband op het angstaanjagende opdringen der insecten en staafde dit met tal van onheilspellende feiten. Maar reeds diezelfde tijd waarschuwde ik, dat ook de zoog- en eierleggende dieren het een en ander voor ons in petto hielden.

En nu konden we dan in een krant lezen, dat een uit een Amsterdams café komende aap een passerende dame in haar been heeft gebeten. Dit bericht (dat komisch zou zijn, als het hier niet om zo'n ernstige zaak ging) verdient meer aandacht dan het tot nu toe in de pers heeft gekregen. Ik ben tenminste in geen enkele krant de waarschuwend opgeheven wijsvinger van een hoofdartikel tegen gekomen en ik meen dan ook te kunnen stellen, dat de pers in dit geval haar voorlichtende taak niet heeft verstaan. Dit mag onbegrijpelijk genoemd worden.

Laten wij gezamenlijk -onder mijn voortreffelijke leiding- de feiten nog eens recapituleren. Het betreffende dier holde het café uit, zag een been, hapte toe en veroorzaakte hierdoor een beenwond en onherstelbare schade aan een kous. Deze gebeurtenis alleen al lijkt mij van voldoende afgrijselijkheid om ieder zinnig mens tot nadenken te stemmen. Maar het bericht ging nog verder. Deze kwaadaardige aap was geen 'caféklant', zo meldde men ons, maar behoorde toe aan de baas van het etablissement. Bij het vernemen van dit feit neemt onze ongerustheid eerder toe, dan af.

Immers, als het dier een caféklant was geweest, had men zijn agressiviteit nog kunnen toeschrijven aan buitensporig alcoholgebruik. Maar deze aap woont in een café, gaat dus dagelijks met alcohol om en het is daarom hoogst onwaarschijnlijk, dat hij de waarheid zou spreken indien hij dronkenschap als excuus voor zijn misselijke daad zou aanvoeren. Nee, hier was eerder sprake van welbewuste vijandelijkheid jegens het mensdom. Deze aap behoort tot de commando troepen van het dierenheir, die uitmunten in snelle, onverwachte acties.

Wat kunnen wij doen om ons te beveiligen tegen de dierenwereld, die ons in getalsterkte -en naar ik vrees ook reeds in slimheid- verre overtreft ?

Als praktische maatregelen liggen m.i. voor de hand :

i) Intensieve patrouillediensten in en om de dierentuinen van ons land.

ii) Strenge bewaking van zg. dierenwinkels -wellicht kunnen de noodwachters hiervoor worden ingeschakeld.

iii) Een verbod voor het importeren van dieren.

iv) Het bevorderen van de export van dieren.

v) Een landingsverbod voor vogels -bij overtreding van dit verbod mag men niet terug schrikken voor het geven van langdurige kooistraffen.

vi) Een stopverbod voor vissen -zij dienen zo snel mogelijk door te zwemmen naar ons land niet toebehorende wateren.

vii) Het intrekken van alle werkvergunningen voor poezen, honden en andere huisdieren.

Vooral dit laatste punt acht ik van zeer groot belang. Sinds eeuwen zijn poezen, honden enz. bezig zich een onmisbare plaats te verwerven in de Nederlandse huiskamer. Zij dragen pantoffels en kranten aan, lebberen kliekjes op en zorgen voor 'gezelligheid'. Het spreekt voor mij vanzelf, dat zij deze vernederende werkzaamheden niet uit mensenliefde verrichten. Zij wachten hun dag af. En als die dag gekomen is, zal ons land van binnenuit, vanuit de huiskamer, veroverd worden !

Dan zal die gezellige mopshond zich ontpoppen als een grommend, vleesverslindend monster, uw dikke, betrouwbare lapjeskat springt u naar de slikkende keel, terwijl uw schildpad zich zwijgend maar vastberaden tegen uw been werpt en u op de vloer smakt, waar u een willige prooi wordt van uw kwinkelerende parkietjes en tortelduifjes.

Doeltreffender echter dan alle maatregelen is onze voortdurende waakzaamheid. Vertederde uitroepen als: 'Kijk poes nu weer eens enig doen !' zijn uit den boze in een tijd, waarin ons voortbestaan als mens op het spel staat. Beter kan men zeggen: 'Ik heb jou door, vader', als het dier heupwiegend en spinnend op u af komt lopen. Opmerkingen als deze zullen niet nalaten verwarring te zaaien in de gelederen van de tegenstander.

Moge de apenbeet, ook in gezaghebbende kringen, niet misverstaan worden. Hij is een teken aan de wand.

Romke Kampert 2004  Remco Campert is still alive !

Duiven

Vroeger stond alles vast, dat was wel zo plezierig. Daar had je bijvoorbeeld de duiven op het San Marcoplein in Venetië. Vele foto's zag je daarvan. Je zag er een zwerm duiven op, met als middelpunt een arm, oud vrouwtje dat de duiven voederde uit een puntzak (dat oude vrouwtje was altijd arm en spaarde eten uit haar mond om duivenvoer te kunnen kopen; waarom dit zo moest zijn wordt duidelijk als men zich een rijk, oud vrouwtje voorstelt. Die heeft wel wat anders aan haar hoofd. Behalve armoede werd zo'n vrouwtje ook vaak een milde debiliteit aangewreven. Ook dat is begrijpelijk: iemand bij zijn volle verstand gaat geen duiven staan voeren).
Toch begaven we ons met kloppend hart naar Venetië, voor de kanalen en de gondola's, maar diep in ons hart wilden we de duiven zien die mais uit de hand pikten. We betraden het San Marcoplein, zagen wel tien onder de duiven zittende vrouwtjes, die je tegen vergoeding mocht fotograferen, en verlieten tevreden het ondergescheten plein.

In Nederland waren duiven schuwe vogels, die je af en toe in het bos hoorde koeren. Deze toestand is lelijk veranderd. Ik heb het aan zien komen en de waarschuwende vinger herhaalde malen omhoog gestoken, maar iedere keer dacht men dat het om een grote pils ging. Het is ook eigenlijk begrijpelijk dat niemand erop was voorbereid, zo sluipend is de opmars van de duivenhorden geweest. Toen de migratie eenmaal goed had doorgezet viel zij niet meer te stoppen, er was trouwens niemand die daar aanleiding toe zag. In geheel West-Europa duiven, duiven, duiven. Behalve in Frankrijk, daar eten ze alles wat beweegt of lijkt te bewegen, dus ook duiven. Ik heb trouwens eens een Franse kennis op bezoek gehad die, uit mijn raam kijkend, de eendjes vreedzaam in het water zag dobberen. Hij verslikte zich, liep rood aan, en toen hij weer tot spreken in staat was zei hij: "Die kun je eten ! Wisten jullie dat niet ?"

Voor mij kwam het breekpunt toen ik een half jaar geleden met de fiets over een duif heen reed en tegen het asfalt smakte. Na zes weken kon ik weer enigszins lopen en begon onmiddelijk plannen te smeden. De stadsduiven moesten weer schuw worden gemaakt, maar hoe, dat was de vraag.
Na alles overdacht te hebben kwam ik tot de slotsom dat er binnen de wet maar weinig te doen viel. Het enige dat me overbleef was duiven in het voorbijgaan een schop te geven. Geen harde schop, meer iets tussen een duw met de voet en een schop in. Zonder uitstel begon ik met de uitvoering van mijn plan. Helaas viel mijn eerste schop door het nog ontbreken van het juiste maatgevoel wat hard uit, de duif vloog met een boog door de lucht en bleef met zwoegende borst zitten waar hij was terecht gekomen. Had je de mensen moeten horen ! Dierenbeul was nog de zachtzinnigste term die werd gebezigd en het had een haar gescheeld -ik riep snel dat het een ongelukje was geweest en begon haastig die duif te aaien- of ik had flinke klappen opgelopen. Een wijze les. Voortaan schopte ik de duiven alleen in het donker of als er niemand in de buurt was. Maar dan haalde ik ook flink uit om alle verloren gegane gelegenheden in te halen, niet zelden stoven veren in het rond.

Toch was die eenmansactie onbegonnen werk. Het is me duidelijk geworden dat alleen als iedereen die duiven constant een schop geeft enig resultaat te verwachten is. We moeten dus eendrachtig aan deze taak beginnen en niet wachten tot er doden zijn gevallen. We moeten de handen ineenslaan en voorlopig, waar het de duiven betreft, de heersende dierenliefde even vergeten. Trap ze terug naar de bossen ! Denk aan de toekomst van uw kinderen. Maak de stad weer leefbaar. Let vooral ook op de man of vrouw die voor u loopt, onthoud welke duif die heeft geraakt en kies dan een ander. Zo krijgt iedere duif vroeg of laat zijn educatieve schop. Lach gerust goedmoedig als iemand misschopt en gegrepen om zich heen kijkt. Als iedereen van harte meewerkt zijn we binnen een jaar van die volgevreten monsters af. En een nieuwe generatie zal weer met ontroering naar de duiven op het San Marcoplein kunnen kijken.

Bob den Uijl is still alive, 1972

GOLDEN RETRIEVER, BY HANS DORRESTIJN, STILL ALIVE

Een mooi boek is finale kwijting, van hans dorrestijn. Hieronder een goed verhaal, hij had een agressieve kwade schoonvader, waarvoor hij, zijn broer en moeder bang waren (ook goede beschrijvingen van zijn laffe moeder die hem nooit verdedigde en nooit voor hem opkwam) :

"Had noch mijn broer, noch mijn moeder, noch ik iets misdreven dan was een kwade binnenkomst van mijn schoonvader na zijn werk moeilijk, maar daar verzon hij een slimme list op, een truc van een meesterbrein. Als we hem allemaal op uiterst vriendelijke wijze welkom hadden geheten, liep hij zonder onze groet te beantwoorden door naar de gang om zijn regenjas en hoed op te hangen. Teruggekomen in de kamer brulde hij dan: "Waarom groeten jullie niet !"  Het hielp weinig dat wij hem bijna huilend en om het hardst verzekerden dat we beslist wel hadden gegroet. Het was zijn oorlogsverklaring. 

Deze list maakte zoveel indruk op me dat ik later een variant toepaste op èèn van de vele domme honden die mijn vriend Helmut Bremzout heeft versleten, zonder uitzondering nogal slome golden retrievers. Ik had een hekel aan ze omdat ze in weerwil van hun suffe aard enorm agressief tegen je tekeer gingen als je aanbelde, dus nam ik wraak door als het beest zoet in de mand lag en met schuin gehouden kop verwachtingsvol naar je opkeek opeens het bevel te snauwen: "Ga in je mand !" De verwarring die er dan in het dier ontstond deed me veel goed."